Pikusie:) ...i jak nauczyłam się pikować z wolnej ręki

Tytułowe pikusie to nic innego jak po prostu pikowanie:)

Chciałam Wam pokazać moje wczorajsze próby pikowania:

lot trzmiela

moje pierwsze kamienie:

mini pętelki:

a na ostatniej fotce mini pętelki z miarką, żebyście uwierzyły, że to naprawdę mini ;)

Zdjęcia są tragiczne, ale robione wieczorem przy sztucznym świetle tak na szybko...

A teraz Wam opowiem jak zupełnie niechcący nauczyłam się pikować:D

Do tej pory pikowanie lotem trzmiela robiłam takie "oszukane", czyli zwykłą stopką, z włączonym transporterem, ustawiałam sobie odpowiednio nacisk stopki, aby mi się warstwy tkanin i ociepliny nie rozjeżdżały względem siebie, regulowałam odpowiednio naciąg nici i jakoś to szło. Nie wyobrażałam sobie pikować bez transportera!!! Co jak co, ale byłam pewna, że tego nie przeskoczę! I gdyby nie to, że zrobiłam to nieświadomie to wciąż jeszcze bałabym się spróbować...

stopka z górnym transportem (fotka stąd)
Już wyjaśniam dlaczego nieświadomie i dlaczego niechcący...

Otóż założyłam do pikowania stopkę z górnym transportem. Tą samą, którą pikowałam w styczniu kołderkę. Już wtedy dziewczyny się dziwiły jak to się stało, że stopką z górnym transportem udawało mi się robić pętelki... Sama się temu dziwiłam, tym bardziej, że dziewczyny, które od dawien dawna szyją patchworki twierdziły, że stopką z górnym transportem pikuje się tylko po prostej i tylko do przodu!!! Dla mnie było to niezrozumiałe... Do wczoraj! Otóż wczoraj założyłam tę stopkę z górnym transportem tak samo jak przy pikowaniu styczniowej narzuty, wyłączyłam dolny transporter (jest przecież górny, ten w stopce) i zaczęłam na próbnych kawałkach pikować sobie tak i tak... Przypomniałam sobie słowa jednej z dziewcząt ze spotkań kołderkowych odnośnie kamieni: "jak załapiesz ruchy to już pójdzie gładko" i spróbowałam, i faktycznie jak załapałam jak to ma "iść" to jakoś poszło!!! Tak byłam zachwycona tymi kamieniami, że aż mężowi kazałam macać ten próbny kawałek... i zachwycać się tak jak mnie to zachwyciło! Mój mąż jednak na szyciu się nie zna, nie fascynuje go to tak jak mnie, pomacał, stwierdził, że fajne, ale dodał jeszcze, że w życiu by się za to nie brał!!! Koniec dygresji, wracam do nauki pikowania... Otóż co się okazało... Ano to, że stopkę z górnym transportem źle założyłam, dlatego podnosiła się razem z igłą, a to umożliwiało mi swobodne prowadzenie materiału... I tak oto niechcący nauczyłam się pikowac bez transportera i ogromnie się z tego cieszę!!!

A kamienie... są fantastyczne!!!

Te moje może jeszcze nie są idealne, ale patrząc pod kątem widać wyraźnie wypukłości... i chcąc nie chcąc kojarzą się z brukiem:

(fotka z sieci)
Jak tylko trochę się odrobię to marzy mi się uszycie gładkiej jednokolorowej poduszki pikowanej w ten wzór... Już nie mogę się doczekać!

Na zakończenie tego przydługiego wpisu stwierdzam tylko, że nie ma co się bać! Trzeba próbować!